Voor Mauro Muraro ontwierp ik proefschriftomslag, uitnodiging en hoofdstuktitelpagina’s.

Het technische verhaal:
Sequencing is een techniek waarmee we inzicht kunnen krijgen in welke genen er door een orgaan gebruikt worden. Tot voor kort kon deze techniek enkel toegepast worden op vele duizenden cellen tezamen. Hierdoor is het onduidelijk welke genen er in ieder celtype afzonderlijk gebruikt worden. Single-cell sequencing maakt het mogelijk deze techniek op individueel celniveau uit te voeren. Het verschil tussen klassiek en single-cell sequencen is (losjes) vergelijkbaar met het overgaan op google street view na een tijd lang naar een klassieke stadskaart gestaard te hebben: de bijzondere huizen springen nu plotseling in het oog. Door vervolgens alle huizen met elkaar te vergelijken, te groeperen op basis van gelijke eigenschappen en uiteindelijk met de satellietbeelden van de hele stad te vergelijken kunnen we misschien ook nieuwe patronen ontdekken: Huizen met een tuin, bijvoorbeeld, liggen vooral in bepaalde gedeeltes van de stad, terwijl flats met meer dan 10 verdiepingen zich elders bevinden.

In zijn proefschrift richt Mauro Muraro zich op het onderzoek naar het inzetten van deze methode op cellen uit de alvleesklier om diens biologie en ontwikkeling beter te kunnen begrijpen en een duidelijk beeld te kunnen vormen van de aanwezige celtypes en wat ieder van hen kenmerkt om een preciezer idee te krijgen van wat er misgaat bij een ziekte als Diabetes.

Voor Mauro’s cover koos ik ervoor discodip op kleur te sorteren en de verschillende kleurgroepen in te zetten als zoete metafoor.